خاطره اول:
دکتر علی شاکری طوسی، برایم تعریف کردند که:
از مرحوم آیت الله میرزا حسنعلی مروارید پرسیدم:
به نظر شما بهترین شاگرد آقا میرزا مهدی اصفهانی چه کسی است؟
ایشان پاسخ دادند:
به نظرم من آقا شیخ مجتبی قزوینی، بهترین شاگرد میرزا مهدی اصفهانی است.
این نه تنها نظر من است بلکه نظر خود میرزا مهدی اصفهانی نیز همین بود.

خاطره دوم:
آیت‌الله مروارید برادر کوچک‌تری داشت به نام حاج‌آقا جلال مروارید که حدود ۹سال از ایشان کوچک‌تر بود.
حاج‌آقا جلال مروارید؛ عالمی ربانی و مجتهدی با تقوا و به مکارم اخلاق مزین بود.
ایشان تحصیلات حوزوی خود را در مشهد زیر نظر اخوی معظم خود آغاز کرد؛ و طبق گفتگویی که با ایشان داشتم، فرمودند:
برخی دروس سطوح عالیه را نزد اخوی خواندم و سال‌ها در درس خارج فقه و اصول و معارف آیت‌الله میرزا مهدی اصفهانی شرکت نمودم و پس از چند سال تحصیل نزد ایشان، مرحوم میرزا مهدی اصفهانی، به طور شفاهی به اجتهاد من تصریح فرمودند.
حاج‌آقا جلال مروارید برادر خود را مجتهد دانسته و می‌فرمودند:
(آیت‌الله شیخ هاشم قزوینی به اخوی فرمودند:
شما اگر در نجف اقامت نمایید، زمینه مرجعیت شما فراهم می‌شود که اخوی فرمودند:
«من به دنبال مرجعیت نیستم.»)
حاج‌آقا جلال مروارید خیلی از اخوی خود تجلیل نموده و در حالی که منقلب شده بودند، فرمودند:
«ایشان برای من هم برادر بود؛ هم پدر و هم استاد.
من کوچک بودم که پدرم فوت نمود. طعم محبت پدر را نچشیدم. ایشان بجای پدر من بود و نمی‌گذاشت احساس کمبودی در زندگی بنمایم.
در تحصیلات حوزوی و اساتید من نیز مراقب بود و از هیچ تلاشی برای رشد علمی من کوتاهی نمی‌نمود.»

خاطره سوم:
در اوایل طلبگی، که ادبیات عرب می خواندم،خدمت مرحوم آیت الله میرزا حسنعلی مروارید رسیدم و از ایشان برای امور علمی و معنوی، توصیه و راهنمایی خواستم، فرمودند:
تجزیه و ترکیب (در ادبیات عرب) خوب کار کنید. من با آقای میرزا جواد اقا تهرانی، دروس سطح و خارج را مباحثه می کردم و در مباحثه سطح ، مقید بودیم عبارات متن درسی را با یکدیگر تجزیه و ترکیب نماییم، تا وقتی که به درس خارج رسیدیم و چون در درس خارج، دیگر متن نداشتیم، در مباحثه، این قسمتش را ترک کردیم.

خاطره چهارم:
از راهنمایی های معنوی مرحوم حضرت آیت الله میرزا حسنعلی مروارید به اینجانب این بود که:
نماز شب بخوانید و بر خواندن نماز شب، تاکید فرمودند و آثار و فواید و برکاتی برای نماز شب بیان نمودند.
خود ایشان،به شدت، مقید بودند به نماز شب

خاطره پنجم:
از جمله راهنمایی های معنوی که به اینجانب فرمودند، این بود که
فرمودند:
حواریون به حضرت عیسی علیه السلام گفتند :
با چه کسی مجالست و همنشینی نماییم، حضرت فرمودند:
من یذکرکم الله رویته و یزید فی علمکم منطقه و یرغبکم فی الاخره عمله:
با کسی مجالست و همنشینی و رفت آمد کنید که:
دیدن او ، شما را به یاد خدا بیاندازد. صحبت کردنش بر علم شما بیافزاید.
و عملش، شما را به یاد آخرت بیاندازد.
پس از اتمام حدیث و ترجمه آن توسط ایشان، شوخی با آیت الله مروارید کردم و به ایشان عرض کردم:
چنین افرادی را که فرمودید، از کجا پیدا کنم؟ اگر چنین کسانی را دیدید، سلام من را هم به ایشان برسانید،
آیت الله مروارید، خندیدند و فرمودند:
حالا اگر دیدید، به این حدیث عمل کنید.

خاطره ششم:
از سیدنا الاستاد آیت الله سید جعفر سیدان دامت برکاته شنیدم که از قول آیت الله میرزا حسنعلی مروارید نقل کردند که آقای حلبی، سه سال در درس آقا میرزا مهدی اصفهانی شرکت کرده بودند.

خاطره هفتم:
آیت الله میرزا حسنعلی مروارید، مقید بودند به خواندن نماز اول وقت و به جماعت،
ایشان در مسجد ملاحیدر، خیابان خسروی،جنب حرم مطهر امام رضا علیه السلام، نزدیک منزل خودشان، سالیان بسیار امام جماعت بودند.حتی هنگامی که به سنین کهولت رسیده بودند، خود را به مسجد ملاحیدر رسانیده و امام جماعت می کردند و با صدای رسا و قوی نماز جماعت می خواندند و من بارها در نماز جماعت ایشان شرکت کرده بودم. یک بار منزل ایشان بودم و مشغول استفاده معنوی و ایشان در سنین کهولت بودند و به تنهایی، قادر به رفتن مسجد نبودند، ایشان، با سختی و مشقت، به ماشینم سوار شدند و این بزرگوار را به مسجد بردم تا از فیض نماز اول وقت و جماعت که توسط فرزند ایشان خوانده می شد، محروم نمانند. آری اینگونه نسبت به نماز اول وقت و نماز جماعت، مقید بودند و این درسی است برای همه مومنین بالاخص جوانان.
به قلم: حجت الاسلام شیخ حسن طالبیان شریف