اگر مثلا تشخیص دادند بنده بیان درسی‌ام مثلاً خوب است، جمعی با من بیایند کمک کنند، آقا شما در کلام و دیگری در فقه این مطلب را پیدا کنید و با مثال‌های فقهی ادبی اخلاقی و تفسیری برای این بحث من پیدا کنید که همه اش مثلاً ضرب زیدٌ عمرٌ را نگوئیم. فرض کنید چند نفر با بنده کار کنند که بعضی مثال‌هایی را پیدا کنند از روایات و کتب ادبیات و اگر چنین باشد با خواندن کفایه، یک دوره قواعد ادبیات، فقه،تفسیر و نیز اخلاق، در ضمن همین مثال‌ها، محصل فرا گرفته و یا یادش آمده است. باصطلاح باید مثال پیام داشته باشد.
البته اخیراً در بعضی از کتاب‌های ادبیات، مثال‌ها تا حدی تغییر کرده، اما ناقص است. باید کامل شود. دو سه نفر هم کارشان این باشد که استاد بگوید این بحثی را که من می‌خواهم بگویم، نیاز به چند مقدمه دارد. این مقدمه اش مربوط به منطق است، این را شما پیدا کن، این مقدمه اش مربوط به فقه است، یا… دیگری پیدا کند. و شمارۀ صفحه به استاد بدهند و بعد استاد با سلیقۀ خاص خودش آنها را کم و زیاد کند و بگوید. آن وقت این استاد وقت بیشتری دارد و قهراً بیشتر می‌تواند با شاگرد کار کند و وقتش را بیشتر صرف شاگردش کند و یا به جای دو درس سه یا چهار درس بگوید. هم طلبه‌ها بیشتر استفاده می‌کنند. هم استاد خیلی به زحمت نمی‌افتد.
ضمناً در چنین درسی با این کیفیت، قهراً شاگرد زیادی شرکت می‌کنند و خود استاد نمی‌رسد از این شاگرد‌ها سوال کند و… من سابق که درس می‌گفتم، چون شاگردم کم بود، در برنامۀ تدریسم این بود که هر روز درس روز گذشته را سوال می‌کردم. هر چه درس گفته بودم، در طول هفته و ده روز، پنج شنبه از یکایک آقایان سوال می‌کردم. اخیراً که دیدم پنج شنبه نمی‌شود جلسه تشکلی داد، اکتفا می‌کردم به این‌که هر روز درس جلسۀ قبل را سؤال می‌کردم.
حالا با یان جمعیت دویست سیصد نفری که شرکت می‌کنند، سه ربع هم وقت بیشتر نیست، آقایان هم در آن ساعت گرفتار هستند، می بینم وقت سؤال کردن دیگر نیست. لذا آنطور که مایل هستم شاگرد تربیت شود، از من دیگر ساخته نیست. آن آقایان که به استاد کمک می‌کنند، استاد می‌تواند محصلین را در گروه‌های ده نفره و… تقسیم کند و برای آنان کارهای تحقیقی در نظر بگیرد و هر گروهی را در تحت نظر یکی از این آقایان بگذارد، به عنوان استاد راهنما که از آنان کتبی یا شفاهی امتحان بگیرند و مشکلات آنان را حل کنند.
پس این پیشنهاد من است که تدریس گروهی باشد و یا سه استاد در هر علمی، بیشتر درس نگویند. و هر یک کمک‌هایی داشته باشند با همان کیفیت که گفتم. و اگر چنین شود، رشد طلبه بیشتر خواهد بود. برای استاد هم وقت بیشتر است و بهتر می‌توان از او استفاده کرد. و چنآن‌چه در ایام تحصیلی برای استاد مشکلی پیش آمد، که یک یا چند روز درس تعطیل شود، محصلین بیکار نخواهند ماند. استاد راهنما برای آنان، با بیان چند سوال از دروس و یا کتب قبل و پیشنهاد پاسخ کتبی، کمک مفیدی به آنان خواهد کرد.