یکی از اساتیدی که در حوزۀ علمیۀ مشهد، نقش فراوانی داشتند، و آقایان فعلی هم بسیار از جهات علمی، دست پروردۀ ایشان و مدیون ایشان هستند، آمیرزا مهدی اصفهانی(ره) است. یادم هست می‌فرمودید ایشان در یکی از صحن‌ها، بر خوردی با حضرت امام(ره) داشتند. لطفاً، آن برخورد را که تأثیر اخلاقی خوبی دارد، برای ما بیان بفرمائید؟
مرحوم آمیرزا مهدی اصفهانی را خودم، خدمت ایشان نرسیدم. یعنی وقتی من مشهد آمدم، ایشان فوت کرده بودند. ولی بعضی از آقایانی را که ایشان تربیت کرده‌اند، در مشهد، به حمد الله هنوز زنده هستند و از نعمت وجودشان استفاده می‌شود. آن‌چه را سر درس نقل کردم، از قول یکی از بزرگان و مجتهدینی که بحمد الله زنده و وجودی بسیار مبارک هستند، نقل کردم.
ایشان می‌فرمودند که مرحوم آمیرزا مهدی اصفهانی، در صحن حضرت رضا(ع) و یا در اطراف حرم، برخورد می‌کنند به مرحوم آقای خمینی. و در آن زمان، مرحوم آمیرزا مهدی، پیرمردی مسن و عالمی جاافتاده و مورد احترام خواص بودند. و مرحوم آقای خمینی، جوان و در حد ایشان نبودند.
مرحوم آمیرزا مهدی، با اصرار دست آقای خمینی را می‌گیرند و می‌بوسند و بعد می‌فرمایند: دستی که #کشف_الاسرار را نوشته و به مکتب اهل‌بیت(علیهم السلام) با نوشتن این کتاب خدمت کرده، من باید این دست را ببوسم. حالا ببینید آمیرزا مهدی و امام در بعضی از مباحث فلسفی و کلامی، هم‌فکر و هم مسلک نبودند و اختلافاتی بینشان بوده. ولی در عین حال، به این‌جا که می‌رسد، چون امام، کتابی نوشته و از مکتب دفاع کرده، این مرد با آن موقعیت، دست امام را که چه از نظر سنی و چه از نظر وجهۀ مردمی در عرض ایشان نبوده، می‌بوسد و این عمل ایشان، منادی چند چیز است:
۱٫ کشته شدن هوای، و کمال تواضع آن مرحوم؛
۲٫ اهمیت دفاع از مکتب انسان ساز اهل‌بیت(ع) و این‌که در این راه، حب و بغض‌ها و به اصطلاح، خط و خط‌‌بازی‌های علمی و سیاسی باید نادیده گرفته شود.
۳٫ توجه خاص امام نسبت به مکتب از همان اوان طلبگی‌شان.
این مصاحبه در سال ۱۳۷۲ توسط استاد علی نصیری با آیت الله رضازاده انجام شد و برای اولین بار انتشار می یابد.