آن گاه فرمود: خداوند و اهل بیت (ع) با انعزال و جدا شدن از خلق و بدور زیستن از میان و از کنار آنان موافقت ندارند و ما باید در عین التزام به زیست اجتماعی، خودپاسبانی را آن چنان تقویت کنیم تا از آفات و آسیب های چنین زیستی در امان باشیم. آن گاه تاکید فرمود که از امثال ما و شما بر می آید تا در میان مردم و بلکه در میان جهانیان برویم و پیام دلنشین اسلام و قرآن را به گوش آنان برسانیم.
ایشان به ویژه آیه شریفه «الَّذِينَ آَمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ» (انعام، ۸۲) را یادآور شد و فرمود: خداوند در این آیه برای کسانی که اهل ایمان هستند و ایمان خود را به ستم نمی آلایند، وعده امن و امان داده است.
این امن و امان همان چیزی است که جهانیان در گذشته و حال پیوسته به دنبال آن هستند؛ چنان که می بینیم که عموم آنان به هر دری می زنند و سراغ هر مکتب و مذهبی می روند تا به خیال خود به آرامش در زندگی خود برسند ولی آن چه نصیب آنان می شود، تنها سرابی بیش نیست! آنان نمی دانند که تنها قرآن ما مسلمانان است که آرامش واقعی و راه دستیابی به آن را به جهانیان نشان داده است. ما باید این دست از کارآمدترین رهنمون های قرآن را به گوش جهانیان برسانیم.
به رغم آن که غرق استماع سخنان آن استاد الهی بودم، فرصت را غنیمت دانستم و آیه مورد اشاره ایشان و چند نکته اصلی را روی پاکت نامه ای که در اختیار داشتم و محتملا هم چنان موجود باشد، نگاشتم. نمی دانم جلسه گفت و شنود با استاد دوست داشتنی چه میزان به طول انجامید. اما همین قدر می دانم که در پایان گفت و شنود، دریافتم که هیچ کس در مسجد نمانده است. با دنیایی از شعف و شادمانی از توفیق و سعادت آن دیدار ماندنی روی ایشان را بوسیدم و با ایشان خداحافظی کردم.
درست حدود یک هفته پس از آن بود که در خیابان صفائیه قم به ناگهان به اطلاعیه ارتحال ایشان برخوردم و حقیقتا در جای خود میخکوب ماندم!
خدایا! چه زود آن انسان پر از ایمان، تقوا، پروا و پرهیزکاری از میان ما رخت بربست و چه سعادتی برای این ناچیز فراهم شد که تنها چند روز پیش از رخت بربستن از این خاکدان، توفیق آن گفت و شنود ماندگار بدست آمد!
خداوند استاد عزیز ما مرحوم آیت الله میرزا علی آقا فلسفی را با پیامبران، اوصیاء و اصفیای خود و در صف عالمان و فقیهان پارسای الهی همان گونه که شایسته و بایسته آن بود، محشور فرماید و به ما توفیق همراهی و همنشینی با اخلاق قرآنی و سلوک عرفانی این دست از عالمان الهی را ارزانی فرماید!
بمنه و کرمه